اندازه گیری و تجزیه و تحلیل فقر در چارچوب منطق فازی

فقر یکی از بحث انگیزترین موضوعات در جهان و به خصوص در کشورهای در حال توسعه به شمار می رود. مقولاتی هم چون گرسنگی، بیکاری و فقر همواره از دغدغه های جوامع بشری بوده است و خواهد بود و در حقیقت، صدمات ناشی از فقر بسیار گسترده و طولانی مدت است. در سال های اخیر فقر و روش های اندازه گیری آن در حوزه های سیاست گذاری ها مورد توجه قرار گرفته است. از این رو آگاهی از روند خط فقر و چگونگی تأثیرپذیری آن از متغیرهای کلان اقتصادی، می تواند در تدوین سیاست گذاری های لازم جهت کاهش فقر- که از مهم ترین عوامل نابسامانی های اجتماعی و سیاسی است- مفید باشد. هدف از این پژوهش بررسی فقر در ایران در سطح کلان است. به همین منظور، با استفاده از رویکرد منطق فازی و با به کارگیری متغیرهای ضریب جینی، سطح قیمت ها و نرخ بیکاری، به برآورد فقر در ایران طی دوره 1357 تا 1390 پرداخته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که فقر در بازه زمانی مورد بررسی دارای روندی صعودی بوده، که مقدار شاخص در سال 57 مقدار 0.353 و در سال 90 مقدار آن 0.5 است. بیش ترین مقدار شاخص در سال 1389 به مقدار 0.517 و کم ترین آن در سال 1367 به مقدار 0.231 است. سال های پایانی دروه زمانی مورد بررسی علی رغم توزیع بهتر درآمد، روند شاخص فقر، صعودی است.